بررسی مقدماتی امکان ریشه‌زایی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) از طریق خوابانیدن در عرصه جنگل‌های زاگرس

ارایه روشها و راهکارهای مناسب و عملی، گام مهمی برای احیا جنگلهای زاگرس به‌شمار می‌رود. در این تحقیق امکان ریشه‌زایی جست‌های بلوط ایرانی از طریق خوابانیدن زمینی به‌منظور تکثیر رویشی آنها بررسی شد. این مطالعه در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با چهار فاکتور و هر فاکتور در 2 سطح و در محیط طبیعی جنگل اجرا شد. فاکتورها شامل: نوع خاک بستر (خاک جنگل و خاکبرگ)، هورمون IBA (ppm 2000 و ppm 0)، هیدروژل سوپر جاذب (gr 100 و gr 0) و آبیاری کوزه‌ای (استفاده از کوزه و عدم استفاده از کوزه) بودند و در کل تعداد 16 تیمار در 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در همه تیمارهای مورد بررسی کالوس‌زایی مشاهده شد، ولی بیشترین درصد کالوس‌زایی مربوط به تیمارهایی بود که از هورمون IBA در آنها استفاده شده بود و از شرایط رطوبتی خوبی نیز برخوردار بودند. ریشه‌زایی فقط در تیمارهایی مشاهده شده که از هورمون IBA استفاده شده بود. بیشترین درصد ریشه‌زایی در تیمارهایی دیده شد که از شرایط رطوبتی مناسبی همچون استفاده از هیدروژل سوپرجاذب و کوزه سفالین برخوردار بودند